%0 Journal Article %T پیری و جوانی در شاهنامة فردوسی %J دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهش‌های نوین ادبی» %I دکتر زینب نوروزعلی %Z 2821-1413 %A آجودانی, شکوفه %D 2022 %\ 08/23/2022 %V 1 %N 2 %P 1-25 %! پیری و جوانی در شاهنامة فردوسی %K شاهنامه %K فردوسی %K پیری %K جوانی %K شخصیت %R %X پیری و جوانی از جمله مفاهیم دارای اهمیت در فرهنگ و ادبیات هر قومی بوده و مطالب فراوانی در مورد آن‌ها نگاشته شده است. در شاهنامه نیز شخصیت‌پردازی در ارتباط با جوانان و پیران و ویژگی‌های شخصیتی آ‌ن‌ها به خوبی قابل مشاهده است. تحقیق حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای انجام گرفته به دیدگاه فردوسی نسبت به شخصیت‌های مثبت و منفی، اعم از پیر و جوان در شاهنامه و تغییر و یا عدم تغییر این دیدگاه و ایستایی یا پویایی شخصیت‌های مثبت و منفی در شاهنامه پرداخته است. بر اساس نتایج تحقیق دیدگاه فردوسی نسبت به شخصیت‌های داستان اعم از پیر و جوان ثابت نیست و در طول داستان تغییر می‌کند. شخصیت‌هایی که به دلیل ابعاد مثبت و منفی، باورپذیرتر و جذاب‌ترند. به‌طورکلی می‌توان گفت که فردوسی ویژگی‌هایی هم‌چون میهن دوستی، دلاوری و بزرگی را بیشتر به جوانان نسبت می‌دهد و از سوی دیگر ویژگی‌هایی هم‌چون دانایی و خردمندی را بیشتر به پیران نسبت داده است. %U https://www.jpll.ir/article_156826_0789003fb70afa4ae779fa03dfabdac7.pdf