TY - JOUR ID - 156826 TI - پیری و جوانی در شاهنامة فردوسی JO - دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهش‌های نوین ادبی» JA - JPLL LA - fa SN - 2821-1413 AU - آجودانی, شکوفه AD - کارشناسی ارشد، گروه زبان وادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد اراک Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 1 IS - 2 SP - 1 EP - 25 KW - شاهنامه KW - فردوسی KW - پیری KW - جوانی KW - شخصیت DO - N2 - پیری و جوانی از جمله مفاهیم دارای اهمیت در فرهنگ و ادبیات هر قومی بوده و مطالب فراوانی در مورد آن‌ها نگاشته شده است. در شاهنامه نیز شخصیت‌پردازی در ارتباط با جوانان و پیران و ویژگی‌های شخصیتی آ‌ن‌ها به خوبی قابل مشاهده است. تحقیق حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای انجام گرفته به دیدگاه فردوسی نسبت به شخصیت‌های مثبت و منفی، اعم از پیر و جوان در شاهنامه و تغییر و یا عدم تغییر این دیدگاه و ایستایی یا پویایی شخصیت‌های مثبت و منفی در شاهنامه پرداخته است. بر اساس نتایج تحقیق دیدگاه فردوسی نسبت به شخصیت‌های داستان اعم از پیر و جوان ثابت نیست و در طول داستان تغییر می‌کند. شخصیت‌هایی که به دلیل ابعاد مثبت و منفی، باورپذیرتر و جذاب‌ترند. به‌طورکلی می‌توان گفت که فردوسی ویژگی‌هایی هم‌چون میهن دوستی، دلاوری و بزرگی را بیشتر به جوانان نسبت می‌دهد و از سوی دیگر ویژگی‌هایی هم‌چون دانایی و خردمندی را بیشتر به پیران نسبت داده است. UR - https://www.jpll.ir/article_156826.html L1 - https://www.jpll.ir/article_156826_0789003fb70afa4ae779fa03dfabdac7.pdf ER -