بررسی تأثیر آموزش آلفا بر یادگیری فارسی به غیرفارسی‌زبانان با روش دوتایی

مطالعه‌ی پیش‌رو با هدف بررسی روش تندم در آموزش فارسی به غیر فارسی زبانان صورت پذیرفته است. این تحقیق یک مطالعه‌ی توصیفی پیمایشی کاربردی است که بارویکرد کمی و به صورت مقطعی اجرا شده است. جامعه‌ی آماری این تحقیق یادگیرندگان زبان فارسی بوده‌اند که به روش تصادفی ساده و بدون جایگذاری نمونه‌ای به تعداد 372 عضو از میان آنها انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی استاندارد گفتگو محور بهره گرفته شد که روایی و پایایی آن ارزیابی و به تأیید رسید. برای آزمون فرضیات تحقیق از روش حداقل مربعات جزئی و نرم‌افزار اسمارت پی‌ال‌اس استفاده شد. نتایج به دست آمده از مدلسازی مسیری ساختاری تحقیق نشان می‌دهد که روش آلفا و مؤلفه‌های آن تأثیر معناداری بر یادگیری زبان فارسی به روش دوتایی دارد. همچنین تأثیر معناداری از آموزش آلفا و مؤلفه‌‌های آن یعنی 469 (95٪ = P، 05٪ = α، 96/1 ‹ 766/12 = T-Value، 372=n) بر یادگیری زبان فارسی به غیر فارسی زبانان مشاهده شد. علاوه براین، نتایج نشان دادند که مؤلفه‌ی آموزش آلفا تأثیر معناداری بر یادگیری زبان فارسی دارد. آزمودنی‌های دوزبانه در آزمون دیداری و آزمون شنیداری که شامل واژه‌های تک‌هجایی بودند، عملکرد بهتری نسبت به آزمودنی‌های تک‌زبانه داشتند. در آزمون دیداری شامل محرک‌های واژگانی دوهجایی بودند، تفاوت معناداری در عملکرد افراد تک‌زبانه و دوزبانه مشاهده نشد، اما در آزمون شنیداری، افراد دوزبانه واژه‌های بیشتری را به ‌یاد آوردند نسبت به ‌افراد تک‌زبانه بهتر عمل کردند. تحلیل کلی داده‌های آزمون‌های دیداری و شنیداری نیز عملکرد بهتر دو‌زبانه‌ها را در مقایسه با تک‌زبانه‌ها مورد تأیید قرار داد.