نقد عمیق‌گرایی در غزل اعتدال ( مبتنی بر آثار سیدرضا محمدی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی زبانشناسی دانشگاه پیام نور استان کرمانشاه مرکز اسلام آباد غرب

چکیده

چکیده: در مواجه با نوآوری‌هایی که در غزل پسا‌سیمینی صورت گرفت. برخی شاعران نیز درصدد برآمدند تا بین کفۀ ترازوی نوآوری و سنت‌گرایی اعتدال را رعایت کنند. درواقع هم از پتانسیل‌ها و زبان و ساختار غزل کلاسیک بهره می‌بردند و هم از نوآوری‌های فرمی و زبانی غزل مدرن استفاده می‌کردند. از جمله این غزل‌سرایان می‌توان سیدرضا محمدی را نام برد که از لحاظ زبان و خنیای آن زبانی فاخر را برگزیده که همچون زبان خراسانی دارای جملات سالم کوتاه است اما بسامد لغات در غزل محمدی امروزین است. از لحاظ فرم نیز غزل محمدی در دهۀ هفتاد همچون هم عصرانش دارای نوآوری فرمی است اما پس از دهۀ هفتاد غزلش به سمت نئوکلاسیک گرایش پیدا کرد. هدف این نوشتار علاوه بر بررسی اشعار سیدرضا محمدی، پرداختن به این موضوع است که آیا محمدی را می‌توان جزء غزل‌سرایان نوآور یا جریان‌ساز معرفی کرد یا خیر؟ و آیا محمدی توانسته است در غزلش به هم‌افزایی سنت و مدرنیته دست یابد؟ نتیجه آن‌که در غزلیات محمدی کفۀ ترازوی مدرنیته از لحاظ نوآوری در فرم سنگین‌تر است اما بسامد این نوآوری‌ها آن‌چنان زیاد نیست که بتوان او را شاعری جریان‌ساز نامید بلکه می‌توان گفت ایشان به سبک شخصی خویش در نوشتار دست یافته است. محمدی با ایجاد اعتدال بین زبان فاخر و نوآوری‌های زبانی، توانسته است جنس سومی از زبان فاخر خراسانی و زبان شیء‌محور را به وجود آورد و دلیل به جنس سوم رسیدن قلم سیدرضا محمدی در یک دست‌بودگی و هم‌افزایی این دو شیوۀ زبانی در نگارش است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Criticism of profundity in Dal's Ghazal (on Seyyed Reza Mohammadi's works)

نویسنده [English]

  • parvin ahmadi
Languagestic student. Payam nor university kermanshah _bedlam abad garb
چکیده [English]

Abstract: In the face of the innovations that took place in the post-Simini Ghazal. Some poets also tried to find a balance between innovation and traditionalism. In fact, it takes advantage of both the potentials and the language and structure of the classical sonnet, as well as the innovations in the form and language of the sonnet. Among these ghazal writers, we can mention Seyyed Reza Mohammadi, who has chosen a luxurious language in terms of language and irony, which, like the Khorasan language, has short healthy sentences, but the frequency of words in Mohammadi's ghazal is modern.
In terms of form, Mohammadi's ghazal in the 1970s, like his contemporaries, has a formal innovation, but after the 1970s, his ghazals tended towards neoclassicism. The purpose of this article, in addition to examining Seyyed Reza Mohammadi's poems, is to address the issue of whether Mohammadi can be introduced as an innovative or trendsetting lyricist or not. And has Mohammadi been able to achieve synergy of tradition and modernity in his Ghazal?
The result is that in Mohammadi's ghazals, the scale of modernity is heavier in terms of innovation in form, but the frequency of these innovations is not so high that he can be called a stream-creating poet, rather it can be said that he has achieved his personal style in writing. By creating a balance between fancy language and linguistic innovations, Mohammadi has been able to create a third type of Khorasani fancy language and object-oriented language,

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words: Ghazal of moderation
  • in-depth criticism
  • language
  • form
  • Mohammadi