دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور فارس، مرکز اوز
چکیده
نماد و رمز گونه‌ای از بیان است که حاوی مفهوم و حقیقتی غیرمحسوس است و به گوینده این اجازه را می‌دهد که از محدودیت زبان حسی خارج شود. مولانا که شاعری عارف است از نماد در جهت مطرح کردن عقاید عرفانی خود بهره می‌گیرد، این مقاله به بررسی هدف مولانا از نمادپردازی طوطی در غزلیات شمس می‌پردازد و سعی بر آن نموده است که تأویل و تفسیرهای جذّاب و رازناک او را از این نماد نشان دهد. بیش از 80 بیت بسامد کاربرد طوطی در غزلیات شمس می‌باشد که از نمادگشایی آن‌ها مفاهیم مهمی مانند: پرواز روح به سوی عالم بالا، قبض و بسط، غیرت عارفانه، صمت و خاموشی، تداعی فرشتگان، دم مسیحایی، خوش‌یمنی و رابطه تقابلی آن با زاغ و جغد استخراج می‌شود. این مقاله با روش توصیفی_تحلیلی صورت گرفته است و با بررسی مفاهیم یاد شده تلاش نموده الگوی فکری شاعر نسبت به طوطی در غزلیات شمس را تبیین سازد.
راستگو, علی. (1402). واکاوی نگاه عرفانی مولانا به نماد طوطی در غزلیات شمس. دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهشهای نوین ادبی», 2(1), 71-98.
MLA
علی راستگو. "واکاوی نگاه عرفانی مولانا به نماد طوطی در غزلیات شمس". دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهشهای نوین ادبی», 2, 1, 1402, 71-98.
HARVARD
راستگو, علی. (1402). 'واکاوی نگاه عرفانی مولانا به نماد طوطی در غزلیات شمس', دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهشهای نوین ادبی», 2(1), pp. 71-98.
VANCOUVER
راستگو, علی. واکاوی نگاه عرفانی مولانا به نماد طوطی در غزلیات شمس. دو فصلنامه علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهشهای نوین ادبی», 1402; 2(1): 71-98.
)